|
|
Soldi per l’hobby: come fare soldi con il gioco d’azzardo
Con l’avvento delle piattaforme di gioco d’azzardo su Internet, è ora possibile guadagnare o almeno trovare un supplemento di reddito abbastanza costante. Con i casinò online, il potenziale di vincere è più diretto con bonus di tutti i tipi. Ci sono alcuni trucchi che possono essere utilizzati per generare denaro dai vostri hobby giocando ai giochi d’azzardo. Spieghiamo come questo sia possibile.
Guadagnare soldi giocando ai giochi di casinò
Poker
Il poker è un gioco di 52 carte con molte varianti e formule. Di solito richiede la partecipazione di diversi giocatori. Qui, le fiche rappresentano le scommesse. Per iniziare a giocare a poker, è necessario avere familiarità con le regole del gioco. Inizia puntando piccole somme, poi aumenta la puntata se hai imparato il gioco. Tuttavia, si consiglia di prendere il tempo necessario per qualsiasi decisione che si desidera prendere in relazione al gioco. Non lasciatevi impressionare dagli altri giocatori.
Blackjack
Un altro gioco di carte popolare nei casinò https://ardentecasino.net/ virtuali e terrestri è il blackjack. Per vincere a questo gioco, è necessario adottare queste due strategie:
La strategia conservativa: conosciuta anche come l’occhio di bue, la strategia conservativa è una delle strategie di base del blackjack. Qui, si fanno solo piccole scommesse per evitare grandi perdite. Si aumenta la puntata solo se si vince. Questa strategia si basa sul fatto che le vittorie e le perdite si susseguono.
Un approccio più aggressivo: la strategia Martingala, che richiede più di 500€ e soprattutto molto coraggio. Qui si raddoppia la puntata ogni volta che si perde. Statisticamente, hai una mano vincente per un turno. Quindi il tuo spin vincente coprirà le tue scommesse perdenti.
Giochi di gratta e vinci
I giochi di gratta e vinci sono giochi di lotteria che si giocano sulle carte. Per vincere ai gratta e vinci, è importante conoscere il rapporto tra i biglietti vincenti e il totale dei biglietti, oltre alle probabilità di ottenere la vincita desiderata. Internet può aiutarvi a farlo. Grattare online dà ai giocatori una migliore possibilità di vincere.
Vincere soldi giocando ad altri giochi d’azzardo
La lotteria
Molte persone usano i giochi della lotteria per vincere soldi. Infatti, la lotteria permette di vincere soldi in molti modi diversi online. Qui il gioco si basa essenzialmente sul caso e sulla fortuna.
Scommesse sportive
Un’altra categoria molto popolare con cui vincere soldi sono le scommesse sportive. Per vincere, scegli uno o più sport che segui regolarmente e di cui conosci le regole. Fai attenzione alle diverse combinazioni, gioca le relazioni con piccole vincite, perché è probabile che ti facciano vincere più facilmente.
Parola finale
In conclusione, ci sono molti giochi per vincere soldi. Sta a voi scegliere il vostro gioco e sviluppare la strategia che vi conviene in base ai consigli sviluppati. Molte persone trasformano il loro hobby in un vero e proprio progetto di vita e si guadagnano da vivere con questo. Quindi, prova la tua fortuna e forse diventa il futuro milionario.
[Not a valid template]Na lang wikken en wegen is de kogel door de kerk: na 17 jaar stop ik met paardrijden op topsportniveau. De reden hiervoor ligt met name in het feit dat mijn balans op het paard steeds slechter wordt. Dat probleem is er de afgelopen jaren langzaam maar zeker in geslopen, en het is ondanks verwoede pogingen onvoldoende gelukt om het tij te keren. Topsport gaat voor mij om het verleggen van je grenzen en jezelf en je paard verbeteren, en ik doe niets liever, maar er zijn steeds meer dagen dat ik op het paard niet in de buurt kan komen van mijn grenzen. Of anders gezegd, dat mijn balans te vaak niet goed genoeg is om echt goed te kunnen trainen en progressie te boeken.
Met name de afgelopen twee jaar hebben we het roer vrij radicaal omgegooid in een poging nog één keer terug te komen aan de top. We hebben veel zaken veranderd op zowel rijtechnisch vlak als wat betreft mijn eigen fysieke training. Dat is zeker niet allemaal voor niets geweest en ik heb daar geen moment spijt van. Ik zou natuurlijk nog prima wedstrijden kunnen blijven rijden, en ik hoef niet perse te winnen, maar ik wil wel mijn prestaties kunnen blijven verbeteren. Meedoen als veldvulling is aan mij niet besteed.
Hiermee komt een eind aan een ontzettend mooie en lange topsport carrière waar ik met trots op terugkijk, zeker gezien de hoeveelheid tegenslagen.
[Not a valid template]Ik begon met rijden in 1990, reed mijn eerste internationale wedstrijd in 1997 en mijn eerste internationale kampioenschap was het WK in Denemarken in 1999. Vanaf dat moment was het spreekwoordelijke hek van de dam en nam ik deel aan nog 2 WK’s, 3 EK’s en 3 Paralympische Spelen. Op één uitzondering na won ik tijdens al deze kampioenschappen minimaal één medaille, 14 in totaal, en was ik vijf keer Nederlands kampioen.
In al die jaren heb ik veel meer van de wereld gezien dan ik waarschijnlijk anders had gezien, en ontzettend veel ervaringen opgedaan die ik nooit meer zal vergeten. Natuurlijk mijn eerste WK in ’99, maar zeker ook de Paralympics van Sydney 2000, met alles wat daaraan vooraf ging en op volgde. Ook de wereldruiterspelen van 2010 in Kentucky, het eerste kampioenschap ooit waarbij de para dressuur volledig werd geïntegreerd, en ik op 0,05% van het goud zilver won waren onvergetelijk. Naast alle successen heb ik in al die jaren ook de nodige tegenslag gehad. Van ongelukken en zware blessures van mijn paarden, een ziekenhuisopname een week voor het EK waarvoor ik me met twee paarden had geplaatst, tot de diefstal van al onze spullen.
Al die pech heeft er ook voor gezorgd dat ik heel vaak met een nieuw paard moest beginnen. Er zijn denk ik heel weinig ruiters/amazones die met zoveel verschillende paarden in de nationale kaders hebben gezeten en medailles hebben gewonnen op internationale kampioenschappen.
[Not a valid template]Topsport bedrijven kan je natuurlijk niet alleen, en zeker niet in mijn geval, daar hebben heel veel mensen aan bijgedragen die ik hier onmogelijk allemaal kan noemen, maar bij deze toch wil bedanken. Daarom een beperkte opsomming, te beginnen met de twee instructrices die mij het langst begeleid hebben; wijlen Marie Kleine Staarman en Miranka Schellekens. Marie legde de basis en deed wat ze maar kon om mij uiteindelijk wedstrijden te kunnen laten rijden. Toen ik mijn eerste eigen paard kreeg nam Miranka het stokje over en volgden veel successen in binnen- en buitenland. Ondanks die inbreng zijn er twee personen die nog veel meer hebben betekend. Pa en ma, ontzettend bedankt voor al jullie hulp en grenzeloze inzet, vanaf het moment dat ik 26 jaar geleden op een pony terecht kwam tot op de dag van vandaag. Iedere training of wedstrijd stonden jullie voor mij klaar, weer of geen weer, thuis of waar dan ook in Nederland of ver daarbuiten. Zonder jullie was ik nooit zover gekomen. Sinds we samen zijn heeft Marloes alles gedaan en gelaten om mij te ondersteunen, dus ook zij mag hier zeker niet ontbreken.
Paardrijden is natuurlijk veel meer dan het rijden van wedstrijden. Het fantastische gevoel dat je paard doet waar je alleen nog maar aan denkt is waarschijnlijk wat ik het meest zal missen. Toch verdwijnen de paarden echt niet opeens uit mijn leven. Onze paarden staan aan huis en Marloes gaat na de zwangerschap in ieder geval het rijden weer oppakken. Grote kans dat ik dus ook nogal eens bij of op het paard ben te vinden, maar niet meer in de wedstrijdring.
[Not a valid template]Deze week was het eindelijk zover, voor het eerst sinds twee jaar ging ik weer internationaal van start. Dit keer uiteraard met Aerro, hij ging voor het eerst mee op een meerdaagse wedstrijd. Het is altijd even afwachten hoe een paard reageert op de drukte van zo’n wedstrijd, maar Aerro vond het allemaal reuze interessant en gedroeg zich voorbeeldig. Op woensdag hebben we hem thuis nog even ontspannen licht gereden alvorens we naar ‘den Goubergh’ in Roosendaal vertrokken. De keuring verliep probleemloos en dus stond niets onze start in de weg. Dat was nooit mogelijk geweest zonder al het werk dat Marloes voor, tijdens en na de wedstrijd heeft verzet om Aerro zo goed mogelijk aan de start te krijgen, zowel qua verzorging als het losrijden.
Deze wedstrijd was de eerste selectiewedstrijd voor het EK dit jaar in het Franse Deauville, maar ons doel was vooral kijken waar we staan ten opzichte van de concurrentie, en proberen de laatste benodigde score voor opname in het B-kader te halen. Op donderdag werd de team test verreden, en die verliep eigenlijk heel goed. Het was nogal onstuimig weer maar Aerro trok zich nergens wat van aan en we reden een actieve proef zonder grote fouten. Natuurlijk viel er nog genoeg te verbeteren maar voor een eerste start waren we heel tevreden.
De volgende dag hebben we de voorbereiding op de proef aangepast omdat Aerro toch wat vermoeid leek door alle indrukken op de wedstrijd. Ook hadden we de protocollen van de eerste dag natuurlijk goed bekeken om te kijken wat we nog moesten veranderen. Dit pakte allemaal goed uit en we reden een nette en beter afgewerkte proef. Helaas zijn de keertwendingen die in deze proef zitten nog niet ons sterkste punt, waardoor we uiteindelijk net als de eerste dag op een paar tienden van een procent naast die gewilde kaderscore grepen.
De resultaten waren echter ruim voldoende om ons te plaatsen voor de afsluitende kür op zaterdag. We hebben nog geen eigen kür voor Aerro en dus reed ik de oude kür van Triumph. Er zaten goede onderdelen in, maar de kür was niet zo netjes afgewerkt als de proef een dag eerder, en ik had wat moeite om goed uit te komen op de muziek. Het lukte dus helaas niet om onze klassering van de voorgaande dagen nog te verbeteren, maar toch kunnen we tevreden terugkijken. Aerro deed enorm goed zijn best en werkte alle dagen super mee. Er kan en moet natuurlijk nog van alles beter, maar het was een geslaagd debuut en we gaan weer hard aan het trainen voor de volgende wedstrijd!
Helaas zijn we vandaag niet naar Genemuiden afgereisd voor de tweede selectiewedstrijd van de Para Dressuur Trophy voor Indoor Brabant. Tijdens de vorige wedstrijd in Vragender en de aanloop daar naartoe hadden we al problemen met het zadel, en helaas hebben we die niet genoeg onder controle kunnen krijgen. Hierdoor was het ondanks vele verwoede pogingen om een oplossing te vinden onmogelijk (en oneerlijk richting Aerro) om vandaag van start te gaan.
Komende week gaan we weer verder met het zoeken naar de oplossing, hopelijk lukt het daarmee om volgend weekend wel weer van start te gaan tijdens de laatste selectie wedstrijd in Susteren. Het belangrijkste is echter dat we een definitieve oplossing vinden zodat we echt weer aan de slag kunnen, en vooral ook kunnen blijven.
Vandaag waren we te gast op de schitterende accommodatie van PSC Lichtenvoorde in Vragender, voor de eerste selectie van de Para Dressuur Trophy richting Indoor Brabant. Het was de eerste keer dat Marloes van start ging in de paradressuur, en daarmee ook de eerste keer dat we samen op dezelfde wedstrijd reden met Aerro. Daardoor moesten we wel vroeg op pad, en ging de wekker om kwart voor vijf vanochtend.
De reis van ruim 2 uur ging voorspoedig en daarna moesten we een beetje creatief plannen. Marloes moest als eerste rijden, maar ik was haar voorlezer en meteen na haar proef moest ik Aerro overnemen. Het was even een drukte van belang maar met de nodige hulp van mijn vader waren we allebei op tijd klaar voor de strijd.
Sinds de diefstal van al onze spullen hebben we de nodige problemen om het zadel voor Aerro passend te krijgen en te houden, waardoor we zelfs gisteren nog weer flink moesten knutselen. Het was dan ook een beetje de vraag hoe het vandaag zou gaan. Gelukkig zag het er prima uit bij Marloes en ze reed een heel verdienstelijk debuut met een score van ruim 66%. Daarna was ik aan de beurt, en Aerro stond er prima aan. We begonnen de proef heel goed, maar in de tweede helft van de proef had ik moeite om de activiteit erin te houden. Na de proef bleek de oorzaak hiervan toch weer in het verschuiven van het zadel te zitten. Dus snel afgestapt, zadel goed gelegd en meteen weer de ring in voor de tweede proef. Deze was gelukkig weer een heel stuk actiever, met name het draf gedeelte en de aanleuning vond ik al weer veel beter dan de vorige wedstrijd in Ammerzoden.Wat betreft de eerste proef waren de jury’s het daar mee eens. Dit keer was de score ruim 68%, toch al weer 2% hoger dan de individuele proef tijdens de vorige wedstrijd. De tweede proef was voor mijn gevoel nog beter, en hoewel één jury het daar mee eens was had de ander een bijna 9% lagere score in gedachten, en dus kwamen we daar onverwacht niet verder dan bijna 66%. Uiteindelijk zijn we dik tevreden met vandaag. Ondanks dat we weinig goed hebben kunnen trainen de afgelopen tijd hebben we toch de nodige progressie kunnen laten zien. Dus zonder zadelproblemen kunnen we hopelijk nog weer meer vooruitgang boeken. We gaan er in ieder geval weer tegenaan de komende tijd, richting de volgende selectie op 21 februari in Genemuiden.
[Not a valid template]Vandaag was het eindelijk zover. Na ruim een jaar ging ik weer eens van start op een wedstrijd. De laatste keer was op 17 november 2013, toen nog met Vorman, toevallig ook in Ammerzoden. Nu reed ik uiteraard met Aerro, en hoewel de voorbereiding links en rechts nog wel wat te wensen overliet besloten we toch te gaan. Eens moet toch de eerste keer zijn, en er is genoeg uit te proberen met een nieuw paard. Hoe lang moesten we bijvoorbeeld losrijden met Aerro, en wat moeten we dan wel of juist niet doen om hem zo goed mogelijk voor te kunnen stellen in de ring. Daarnaast was het voor Marloes de eerste keer dat ze voor mij een paard los reed op wedstrijd. Voor haar natuurlijk ook wennen, maar dat ging heel goed.
Eenmaal zelf in het zadel kon ik vanaf het begin lekker rijden. Door het stormachtige weer met bijbehorende rumoerigheid hadden er best veel paarden last van spanning. Aerro trok zich echter nergens wat van aan en werkte zoals eigenlijk altijd heel fijn mee. Dat gold zeker ook voor de organisatie, die ondanks de vele afmeldingen de startlijst ongewijzigd liet maar wel de mogelijkheid gaf om mijn tweede proef eerder te starten, waarvoor nogmaals hartelijk dank! Het moment dat ik de ring binnenreed was na al die tijd toch wel even bijzonder. Ik durfde voorafgaand aan de wedstrijd niet eens de startlijst op deze site te zetten, dat was immers al zo vaak een voorbode geweest voor een afmelding op het laatste moment, maar nu was het dan echt eindelijk zover.
Terwijl ik net was begonnen aan de eerste proef deed het weer er nog een schepje bovenop en begon het even nog wat extra hard te waaien en te regenen. Gelukkig bleek ik dat zelf spannender te vinden dan Aerro en waren de eerste twee onderdelen hooguit wat voorzichtig. De proef verliep zonder grote fouten, maar zoals vooraf verwacht was het nog moeilijk om de proef actief aan elkaar te rijden met de gewenste aanleuning. Met de ervaring van de eerste proef had ik in de tweede het tempo en de aanleuning alweer wat beter voor elkaar, wat gelukkig ook tot uitdrukking kwam in de score, want de tweede proef leverde al een B-kader score (68%) op. Gelukkig kan er nog van alles beter, maar voor nu zijn we dik tevreden met dit debuut. We gaan weer hard aan de slag, en op naar de volgende wedstrijd!
[Not a valid template]De bezoekers van deze site zal het niet ontgaan zijn, 2014 was voorzichtig gezegd niet bepaald mijn jaar op paarden(sport) gebied, op de aankoop van Aerro na. Normaal gesproken maak ik ieder jaar rond de feestdagen een jaaroverzicht, maar er stond al genoeg slecht nieuws op de site. Dat nog eens herhalen leek me nou niet bepaald leuk of nuttig leesvoer, dus dat doen we maar niet.
Gelukkig is er inmiddels ook goed nieuws dat het vermelden meer dan waard is. De DVB Foundation was onze pech niet ontgaan, en bood snel na de diefstal van al onze spullen aan om te ondersteunen bij de aanschaf van nieuw harnachement. Dit is natuurlijk geweldig nieuws waar Marloes en ik ontzettend blij mee zijn, waardoor we toch relatief snel weer aan de slag kunnen met onze paarden. Ondanks dat het kort dag is richten we ons op de wedstrijd van komende zaterdag in Ammerzoden. Ook de wedstrijdkalender op de site is vernieuwd met de wedstrijden die op dit moment bekend zijn. Ik kan niet wachten om eindelijk weer de wedstrijdring in te kunnen, en ik ben ontzettend blij met de hulp van de DVB Foundation hierbij.
Na de diefstal van al onze spullen in de nacht van maandag op dinsdag waren we ondanks alles vastbesloten om toch aan de start te komen tijdens de wedstrijd in Zuidwolde. Van alle kanten werd ook hulp aangeboden om toch weer te kunnen rijden, en daar waren en zijn we natuurlijk erg dankbaar voor. Woensdag volgde echter een nieuwe tegenslag. We hadden een zadel waarvan we in ieder geval zeker wisten dat deze goed op Aerro lag, en dus werd er van alles bij elkaar gezocht om toch te kunnen trainen. Een paar reserve beugelriemen hier, oude singel daar, een hoofdstel, bit en teugels bij elkaar geraapt en gaan met die banaan. We hadden echter nog een probleempje, Marloes rijdt met een voortuig om vast te kunnen pakken wanneer ze moeite heeft met haar balans. De singels die we normaal gebruikten hadden allemaal een ring waaraan het voortuig bevestigd kan worden, maar die waren natuurlijk met de zadels verdwenen. De singels die nog op zolder lagen hadden niet zo’n ring. Op zich niet zo’n ramp, even een spoorriempje om de singel en daar kon dan mooi het voortuig aan vast gemaakt worden.
We waren blij dat we een complete tijdelijke optoming hadden en gingen vol goede moed richting de bak. Aerro liet echter al snel weten dat er iets niet lekker zat, en tilde z’n achterbeen een paar keer op toen Marloes er net op zat. Dat is eigenlijk niets voor hem en dus stapte Marloes af om te kijken wat er scheelde. Ze bukte om onder zijn buik te kijken en op hetzelfde moment sloeg Aerro weer naar z’n buik, en kreeg Marloes zijn hoef vol in haar gezicht. Het bloedde nogal en Marloes was duizelig en dus werd de ambulance gebeld, met name ook omdat haar neus het meest geraakt leek, en juist die is al uitgebreid gereconstrueerd vanwege haar ongeval op jonge leeftijd. De buren kwamen ook meteen in actie zodat Aerro op stal gezet kon worden en Marloes niet te koud werd, want koud was het. Harry en Peter, nogmaals hartelijk dank voor al jullie hulp!
Eenmaal op de eerste hulp werden uiteraard foto’s gemaakt maar vanwege de zwelling en het feit dat die neus er sowieso niet normaal uitziet op een röntgenfoto kon men verder weinig doen. De volgende dag bij de KNO arts bleek dat de schade vooralsnog mee lijkt te vallen, en dat was echt een enorme meevaller. We maakten alweer plannen hoe we alsnog naar Zuidwolde konden gaan. Voor Marloes zat rijden er niet meer in, maar we wilden graag proberen of ik toch nog de ring in zou kunnen met Aerro. Uiteindelijk bleek dat jammer genoeg echt onmogelijk. Marloes heeft nog steeds een naar eigen zeggen ‘hoofd als Shrek’, de zwellingen zijn domweg nog teveel om de reis van ruim 400 km met Aerro te kunnen maken.
We hadden natuurlijk ontzettend graag het jaar positief afgesloten met onze eerste wedstrijd samen op Aerro, maar tegen zoveel ellende in korte tijd valt niet op te boksen. Toch gaan we er vol tegenaan om het nieuwe jaar goed te beginnen, en op de volgende wedstrijd op 10 januari wel aan de start te kunnen verschijnen.
[Not a valid template]Vandaag kwam Hart van Nederland voor een reportage, eigenlijk omdat we zaterdag voor het eerst sinds het overlijden van Vorman op wedstrijd zouden gaan, nu met onze nieuwe aanwinst Aerro. Het SBS6 programma had eerder aandacht besteed aan onze zoektocht naar een nieuw paard en was benieuwd hoe het nu met ons ging. Het ging erg goed met ons en Aerro, zowel Marloes en ik waren lekker aan het trainen en we zouden ook allebei van start gaan op de wedstrijd in Zuidwolde komende zaterdag. Helaas schrijf ik ging goed, want in de nacht van maandag op dinsdag is er ingebroken in onze stal en is de zadelkamer leeggeroofd. Al onze zadels, hoofdstellen, caps en andere spullen van enige waarde zijn gestolen. De redactie van Hart van Nederland kon al deze pech (net als ons) nauwelijks geloven en daardoor ging de reportage meer over de inbraak dan over Aerro, mede omdat we hem nu immers ook niet kunnen rijden.
Ontzettend triest natuurlijk allemaal, ook omdat zowel het zadel van mij als Marloes net helemaal was aangepast en we dus eindelijk echt voluit konden trainen. Door die aanpassingen is met name mijn zadel voor anderen ook helemaal niet of nauwelijks goed bruikbaar, dus de ‘winst’ voor de inbrekers zal wat dat betreft beperkt zijn, terwijl wij nu weer van voren af aan moeten beginnen met een nieuw/ander zadel en het helemaal aan laten passen daarvan. Ondanks alles willen we toch proberen om zaterdag aan de start te verschijnen, als het lukt om een in ieder geval voor Aerro passend zadel te vinden. Nu snel gaan rijden met een zadel wat niet goed past is uiteraard geen optie, dat levert uiteindelijk alleen maar meer problemen op.
Ondanks alles gaan we ervoor om zaterdag toch ons debuut te kunnen maken. De reportage wordt vanavond uitgezonden in de vroege editie van Hart van Nederland, om 19:00 op SBS6.
[Not a valid template]Er kan eindelijk weer een positief bericht op de site geplaatst worden!
Onze zoektocht naar een nieuw paard kreeg landelijk ontzettend veel aandacht door onder andere een artikel op de website Horses.nl en zelfs een item tijdens Hart van Nederland op SBS6. Binnen de kortste keren stond mijn mailbox vol met e-mails over mensen die een geschikt paard dachten te hebben of wisten te staan. Het was in het begin zelfs niet eens mogelijk om iedereen dezelfde dag nog een reactie te sturen. Nogmaals hartelijk dank voor al deze reacties en hulp tijdens onze zoektocht!
We hebben werkelijk elk paard wat geschikt leek bekeken en geprobeerd, en hebben heel wat af gereisd, van het Belgische Gent tot Texel en van Best tot Assen. Uiteindelijk kwamen we in de buurt van Assen, ook niet bepaald naast de deur voor ons, het paard Aerro tegen.
De 9 jarige grote bruine ruin (v. Obelisk) werd succesvol door zijn eigenaresse uitgebracht in het ZZ-licht. Aerro liet zien dat hij ontzettend graag (mee) wil werken, en ik kon er dan ook zo mee wegrijden. Hij accepteerde mijn vreemde beenligging prima, bedacht wat ik waarschijnlijk bedoelde en liet keurige oefeningen zien. Hij is ontzettend braaf, heeft drie hele nette gangen en heel veel uitstraling.
Afgelopen vrijdag is hij na een uitgebreide keuring op stal aangekomen. Vrijdag mocht hij even bijkomen van de lange reis, maar zaterdag hebben we kort getraind omdat er vandaag een demonstratie gepland stond die ik toch wel graag met Aerro wilde gaan rijden. RV Veghel was met een grote groep enthousiaste leden gekomen om wat meer te weten te komen over de para dressuur, om eens een keer een hele andere invulling te geven aan hun jaarlijkse gezamenlijke activiteit. Ook hier liet Aerro zien dat hij een geweldig karakter heeft. Het publiek vond hij wel gezellig, de nog vreemde buitenbak met toeschouwers langs de kant vond hij helemaal niet spannend en ook het applaus deerde hem niet. Het was nogal een vuurdoop op deze manier, maar wel een hele geslaagde!
Ook leuk om te vermelden is dat ook Marloes met Aerro zal gaan rijden. Door de blessure van haar paard Contessa heeft ze geen wedstrijdpaard meer. Met Aerro zal ze uit gaan komen in de klasse L2 en later in Grade III. Voordat we de wedstrijdring in gaan moeten we allebei eerst nog wat meer een combinatie vormen, maar ik ben ontzettend blij dat we eindelijk weer lekker aan de slag kunnen.
Voor diegenen die de uitzending van Hart van Nederland gisteren hebben gemist, hier is de reportage terug te zien.
Gisteren w erd ik opeens gebeld door een redacteur van het SBS6 programma Hart van Nederland. Zij hadden mijn (inmiddels veelvuldig gedeelde) oproep gezien op Facebook en vroegen of ze langs mochten komen om een item hierover te maken. Daar zei ik uiteraard geen nee tegen, en dus stond de cameraploeg vanmiddag op de stoep voor de opnames. In tegenstelling tot de redacteur die ik gisteren sprak, wilde de ploeg ter plaatste toch ook graag beelden hebben terwijl ik op een paard zat, en moest er even flink worden geïmproviseerd ;-). Ik heb natuurlijk zelf geen paard meer, en dus werd Miranka’s hengst Ravel tot filmster gebombardeerd. Ravel is absoluut niet het type paard wat we zoeken dus in die zin geen goed voorbeeld, maar hij is wel super braaf en dat was toch even het allerbelangrijkst met een filmploeg in de bak. Ik ben ontzettend benieuwd wat het eindresultaat gaat worden. De reportage wordt vanavond uitgezonden in de late editie van Hart van Nederland, vanaf 22.30.
De afgelopen tijd kreeg ik met wel érg veel pech te maken. Het was dan ook tijd om na te denken over de toekomst. Opgeven is nooit mijn ding geweest en de conclusie was dat het afscheid van Vorman niet mijn manier is om ook afscheid te nemen van de sport. Aangezien ik mijn tweede paard al eerder verloren was, zal ik op zoek moeten gaan naar een nieuw, geschikt, paard. Die zoektocht is allesbehalve makkelijk, en daarom plaats ik ook hier een oproep.
Wat ik zoek in een paard:
- 100% betrouwbaar met (veel) wedstrijdervaring, moet ook echt braaf zijn op wedstrijden waar veel te zien is
- minimaal 1.70m
- 3 goede tactmatige gangen, maar vooral een goede ruime en stevige stap. Goede draf en verruimingen, galop is minder belangrijk
- Geen hengst. Een ruin heeft de voorkeur maar een merrie kan ook heel geschikt zijn, mits ze geen last heeft van hengstigheid bij het rijden. Door mijn handicap is de ligging en druk van mijn benen ongelijk, en daar kunnen niet alle merries, zeker wanneer ze hengstig zijn, mee overweg
- Leeftijd bij voorkeur minimaal 8 jaar, maximaal 12 jaar, met name vanwege de gevraagde (wedstrijd)ervaring
Het paard kopen is een mogelijkheid, huren/lenen is ook een optie wat mij betreft. Mocht u een paard kennen welke geschikt zou kunnen zijn, dan kunt u contact opnemen via de contact pagina of persoonlijk bericht op Facebook. Het paard krijgt een heel goed thuis met veel weidegang, alle aandacht en goede begeleiding.
[Not a valid template]Gisteren gingen we naar stal voor een afspraak met osteopaat Frank Dirckx, die geregeld zowel mijn paarden als mijzelf controleert en waar nodig behandeld. Toen we daar aankwamen bleek Reus (zoals we hem op stal altijd noemden) zich niet lekker te voelen. Miranka had hem al in de binnenbak gezet zodat hij de ruimte had om te lopen of te gaan liggen, vaak is dat al genoeg en knappen de paarden min of meer vanzelf weer op. In eerste instantie leek het mee te vallen, Reus liep rond en schraapte wat mijn zijn voorbeen. Ondanks dat hij wel wat mestte en er wat gas los kwam bleef hij teveel last houden en dus belden we voor de zekerheid toch de dierenarts. Er zat ontzettend veel gas in zijn darmen, en hij reageerde eigenlijk helemaal niet op de behandeling. De dierenarts kon op stal verder niet veel doen en langer afwachten leek niet verstandig, en dus zijn Marloes en ik meteen met hem naar de kliniek in Someren gereden. Daar zou men mocht het nodig zijn aan de hand van een echo een punctie kunnen doen om het gas te laten vrijkomen, maar er was ook best kans dat we voor niets naar Someren zouden rijden en eenmaal daar het probleem al opgelost zou zijn. We gingen natuurlijk niet voor niets met hem op pad en hij voelde zich echt niet lekker, maar toch gingen we met goede hoop richting Someren.
In Someren bleek de koliek helaas allesbehalve opgelost, en hij kreeg meteen weer aanvullende pijnstilling. Uit de echo bleek dat zijn toestand erg was verslechterd. Er zat een slag in zowel de dikke als dunne darm, de darmen en maag zaten vol met gas en daar bovenop nog een afsluiting van de dikke darm. Er kon niets meer voor hem worden gedaan, en hij overleed niet veel later.
[Not a valid template]Triumph was één van mijn meest succesvolle paarden, ondanks dat ik maar een relatief korte periode wedstrijden met hem heb kunnen rijden. Hij was er altijd voor je en deed altijd ontzettend zijn best, niet zelden meer dan goed was voor de score… Maar nog belangrijker was dat hij ontzettend betrouwbaar was, en nooit één stap verkeerd heeft gezet. We hebben in heel wat indrukwekkende entourages gereden, en ik kon altijd op hem vertrouwen. Ik kocht hem in 2009 van Miranka op een vrijdagavond, en we plaatsten ons de volgende dag voor deelname aan Indoor Brabant. Daar reden we ons meteen in de prijzen en behaalden in de loop van dat seizoen een aantal mooie resultaten. Hij was mijn reservepaard voor het EK dat jaar in het Noorse Kristiansand (achter Winnyroodnoot) en ik werd met hem Nederlands kampioen in Breda.
In 2010 bezorgde Reus mij het beste jaar van mijn carrière tot dusver. Een telkens terugkerende hoefzweer gooide meerdere keren de wedstrijdvoorbereiding overhoop, maar we wonnen de BMC Cup in Uden en later dat jaar met overmacht alle drie de proeven op het NK, en werd ik voor de vijfde keer Nederlands kampioen. Ook de laatste observatiewedstrijd tijdens het CHIO Rotterdam verliep prima, waardoor we ons in het team reden voor de wereldruiterspelen in Kentucky, zonder twijfel één van de mooiste wedstrijden die ik heb meegemaakt. Ik won de team test, waar jammer genoeg geen medailles voor uitgedeeld worden. In lijn met de rest van het seizoen presteerden we in de kür echter ontzettend sterk en wonnen we de zilveren medaille, op slechts 0,05% van de wereldtitel.
[Not a valid template]Ook in 2011 presteerden we weer goed met een aantal mooie uitslagen. Helaas ging het fout tijdens het transport naar de tweede observatiewedstrijd in het Franse Mulhouse. Amper een kilometer onderweg raakte Reus als enige op de vrachtwagen compleet in paniek, en moest hij geblesseerd thuis achter blijven. Ondanks dat het er best heftig uitzag bleek de blessure uiteindelijk relatief mee te vallen, en herstelde hij volledig. We konden alsnog deelnemen aan de laatste observatiewedstrijd in het Belgische Meerdonk waar ik me met zowel Vorman als Triumph selecteerde voor het EK later dat jaar.
Dat EK heb ik jammer genoeg niet kunnen rijden omdat ik toen zelf in de lappenmand zat.
Reus begon toen wat kwaaltjes te krijgen, en begin 2012 hebben we besloten om met hem niet meer het traject richting de Paralympics van Londen in te gaan maar hem terug te trekken uit de wedstrijdsport. Reus was dus al een paar jaar met (wedstrijd)pensioen, maar werd nog bijna iedere dag gereden en had daar zichtbaar plezier in. Hij had het enorm naar zijn zin als verzorg- en leerpaard, nog steeds deed hij ontzettend zijn best en ging bijvoorbeeld het van hand veranderen vaak in een uitgestrekte draf voor een negen, of men daar nou om gevraagd had of niet. Zoals ik in het vorige bericht schreef reed ik sinds kort ook weer op hem om fit te blijven. Hij was natuurlijk niet meer zo soepel als destijds, maar verder eigenlijk niets veranderd. Hij was nog altijd de grote, vriendelijke Reus van weleer, en zo zal ik hem ook altijd herinneren.
[Not a valid template]Nog nooit is er zolang geen nieuw bericht geplaatst op deze site, en gezien het laatste bericht is dat niet helemaal verrassend waarschijnlijk. Ik moest niet alleen afscheid nemen van Vorman, maar ook Zenith is vanwege een blessure al een tijd niet wedstrijdfit. Ondertussen blijf ik zo fit mogelijk met fysieke training en rijden op ‘good old’ Triumph. Ik had nooit gedacht dat ik nog weer eens op hem zou rijden, maar het is nu een fijne en vertrouwde manier om mijn lijf zoveel mogelijk in vorm te houden. Daar komt de laatste tijd met grote regelmaat nog andere ‘training’ bij, namelijk bij het renoveren van de toekomstige paardenstal. Niet dat ik zelf aan het metselen sla natuurlijk, dat wil ik onze paarden niet aandoen, maar er blijft nog meer dan genoeg over om te doen en te regelen.
Wanneer ik weer de ring in kan met Zenith is op dit moment nog onduidelijk. Helaas komt de eerste observatiewedstrijd, eind volgende maand in Roosendaal nog te vroeg.
|
Laatste reacties