Vorman viel meteen met haar neus in de boter, we hadden haar amper officieel gekocht of de eerste wedstrijd stond al op het programma in Ermelo. Waar de meesten er waarschijnlijk voor zouden kiezen om haar eerst nog een tijdje thuis te houden en een combinatie te vormen, zijn wij heel bewust wel meteen op wedstrijd gegaan. Dit heeft natuurlijk als risico dat de juryleden niet zo’n goede indruk krijgen, maar omdat de observatiewedstrijden voor het EK al twee maanden later begonnen leek ringervaring ons belangrijker. Daarnaast heb ik in voorbereiding op- en tijdens de Paralympics van Sydney veel ervaring opgedaan met het rijden van wedstrijden op ‘nieuwe’ paarden, dus we namen de gok.
[Not a valid template] Die gok pakte helemaal niet verkeerd uit, ik kon Vorman ondanks wat kunst- en vliegwerk netjes door de ring sturen en we behaalden meteen een A-kader score. Dat bood natuurlijk perspectief omdat aan de fijne afstemming nog wel wat te verbeteren viel. Zo is een volte van 10m rijden met Vorman van nog geen 1.70 m groot toch heel wat anders dan ik gewend was met haar ‘grote broer’ Triumph (1.84 m). We zouden al snel de gelegenheid krijgen om beter op elkaar ingespeeld te raken in de wedstrijdring.
[Not a valid template] Tien dagen na de wedstrijd in Ermelo vertrokken we namelijk naar het Franse Deauville om deel te nemen aan de eerste internationale wedstrijd van dit jaar. Overigens op een steenworp afstand van Caen, waar in 2014 de volgende wereldruiterspelen zullen worden gehouden. Deze wedstrijd wilden we met name gebruiken om te zien hoe Vorman het zou doen op een meerdaagse wedstrijd en na een lange reis. De observatiewedstrijden zouden ook allemaal meerdaagse wedstrijden zijn, en dan wil je natuurlijk het liefst voor zo weinig mogelijk verrassingen komen te staan. Gelukkig ging de reis met Vorman probleemloos, en ook op het wedstrijdterrein en in de stal gedroeg ze zich voorbeeldig. De eerste proef ging minder als in Ermelo, maar de punten vielen desondanks tegen. Ik was dan ook vastbesloten om de volgende dag te laten zien dat we toch echt beter verdienden en dat lukte. We behaalden onze tweede A-kader score. In de afsluitende kür was het resultaat een tweede plek met een goede actieve proef waardoor we toch met een tevreden gevoel weer naar huis gingen. Alle berichten over deze wedstrijd zijn hier terug te vinden.
[Not a valid template]April werd afgesloten met een clinic samen met Yvette in Prinsenbeek. In diezelfde manege zou in oktober de eerste internationale wedstrijd op Nederlandse bodem sinds lange tijd worden gehouden. Dus naast een goede oefening met veel publiek in de baan een mooie gelegenheid om te kijken waar we in oktober terecht zouden komen. Althans, daar ging ik op dat moment nog van uit… Vorman gedroeg zich wederom prima, en bij het rijden van de kür bleek dat we in de paar weken sinds de wedstrijd in Deauville alweer de nodige vooruitgang hadden geboekt.
[Not a valid template]Begin mei werd weer de jaarlijkse internationale wedstrijd in het Duitse Mannheim gehouden. Hoewel ik het absoluut geen fijne wedstrijd vind, was ik er toch graag naartoe gegaan om nog wat meer ervaring op te doen met Vorman. Financieel bleek dat echter een te grote opgave na de eerdere trip naar Deauville en de observatiewedstrijd in het eveneens Franse Mulhouse in het vooruitzicht. Er zat dus weinig anders op dan te wachten op de wedstrijd in Montfoort twee weken later om weer de wedstrijdring in te kunnen. Onder voor mij ideale weersomstandigheden lieten we in de eerste proef nog wat punten liggen, maar in de tweede konden we gelukkig de gemaakte progressie laten zien met onze eerste score boven de 70%. Dat was tegelijkertijd de laatste benodigde score voor opname in het A-kader.
Laatste reacties