[Not a valid template]April begon zoals vaak met de internationale wedstrijd in het Belgische Moorsele. Met hulp van DVB Foundation kon ik met zowel Vorman als nieuwe aanwinst Florencia van start, als voorbereiding op de eerste observatiewedstrijd richting Londen in Mannheim. De wedstrijd verliep met de nodige ups en downs. De eerste proef met Florencia stond bol van de communicatiefouten, voor haar was het allemaal nogal een cultuurshock na zo lang niet op wedstrijd te zijn geweest, en dan ook nog een meerdaagse wedstrijd. Voor Vorman was het weer de eerste proef sinds acht maanden, en we waren niet ontevreden over het resultaat.
De volgende dag leverde wederom gemengde gevoelens op. Door het gebruik van een ander zadel verdwenen de communicatiefouten met Fien als sneeuw voor de zon, en ondanks dat er nog genoeg te verbeteren viel konden we stukken van de proef ook al meer laten zien wat ze kon. Ik kwam met Vorman tevreden de ring uit en had verwacht boven Florencia te eindigen, maar dat pakte anders uit.
In de afsluitende kür waren de rollen wederom omgedraaid. Florencia bouwde veel spanning op door een rolstoelhelling aan een jurytafel vlak naast de ring waardoor een mooie score er niet in zat. Vorman liet zich wederom van haar beste kant zien, en zeker gezien de voorgeschiedenis was ik heel tevreden met haar score en de klassering. Terugkijkend op de wedstrijd vond ik het super om eindelijk weer internationaal te kunnen rijden, zeker met twee paarden. Aan de ene kant deed Fien het super, ze had al heel lang geen wedstrijden meer gelopen en geen enkele internationale ervaring. Toch hadden we graag al wat meer laten zien, want dat zat er ook toen al wel in. Over Vorman waren we dik tevreden, ze deed weer ontzettend haar best en leek dit soort wedstrijden ook weer prima aan te kunnen. Met het oog op Mannheim niet onbelangrijk.
[Not a valid template]Voor Mannheim stond eerst nog de wedstrijd in Montfoort op het programma. Ook hier ging ik van start met zowel Florencia als Vorman. Met Fien reed ik twee goede proeven, en haalden we onze eerste A-kader score. Ook Vorman deed het wederom goed, met twee A-kader scores. Natuurlijk waren er nog genoeg verbeterpunten maar we gingen met vertrouwen richting Mannheim.
Mannheim was de eerste observatiewedstrijd richting Londen. Deelname met beide paarden was dus verplicht om met beide paarden in de race te blijven. Deze wedstrijd was (en is) niet bepaald mijn favoriet, voornamelijk omdat het ontzettend druk is, alles buiten is en het weer lang niet altijd meewerkt. Dat was ook dit keer het geval, waardoor met name mijn vader druk in de weer was om de stallen van de paarden droog te houden. Gelukkig leden de prestaties met de nodige voorzorgsmaatregelen er niet echt onder. De eerste dag reed ik in de team test met zowel Florencia als Vorman persoonlijke records. Ondanks dat het deelnemersveld in alle proeven gelijk is telden alleen de individuele proef en de kür om te voldoen aan de kwalificatie eisen van NOC*NSF. Dus helaas had ik wat dat betreft niet veel aan de goede scores van de eerste dag.
[Not a valid template]De individuele proef met Fien verliep helaas minder als de team test. Ik had zelf nogal moeite met het krappe en drukke losrijden die dag, en ze was wat zoekeriger op mijn benen. De score viel een stuk lager uit, en we haalden de eis van NOC*NSF dus niet. Met Vorman had ik natuurlijk nog een tweede kans, en die grepen we met beide handen aan. Na het record van de eerste dag deden we er in de individuele proef nog een schepje bovenop. Een flinke plensbui tijdens de laatste onderdelen kon daar niets meer aan veranderen. Mops voelde erg fijn aan, daar had ik een nat pak graag voor over, en met een score van 72,54% scoorden we liefst drie procent boven de eis.
[Not a valid template]Bij het vaststellen van de eisen had men geen rekening gehouden met het feit dat op de meeste wedstrijden niet meer iedereen de kür mag rijden. Voor NOC*NSF telden alleen deze wedstrijd en het NK mee om aan de eisen te voldoen, en omdat ook tijdens het NK het aantal starts in de kür beperkt is was me er veel aan gelegen om in Mannheim wel met beide paarden de kür te rijden. Dat lukte, alleen gooide uitgerekend bij Fien, waarmee ik nog de eis moest halen, de geluidsman roet in het eten. Ondanks de soundcheck de vorige avond stond de muziek veel te hard toen ik begon, en we begonnen dan ook in galop in plaats van draf. Met veel moeite lukte het na een aantal onderdelen de muziek zachter te krijgen en zakte de spanning bij Fien maar het kwaad was natuurlijk al geschied. Met Vorman had ik de eis de voorgaande dag al gehaald, en dus konden we de gok nemen om mijn ‘nieuwe’ kür te rijden. Nieuw is een groot woord omdat ik deze kür vorig jaar met hulp van DVB Foundation voor het EK had laten maken, maar door alle toestanden nog nooit had kunnen rijden. Ondanks dat ik die kür nog maar één keer had gereden in een training pakte de gok goed uit en sloten we de wedstrijd in stijl af met weer een record voor Mops. Wat haar betreft een wedstrijd om in te lijsten dus, een beter begin van het selectietraject kon ik me niet wensen.
Later deze week deel drie van dit jaaroverzicht.
Laatste reacties