[Not a valid template]Vandaag ging ik eindelijk, voor het eerst sinds de Paralympics in Londen, weer van start op een wedstrijd. Vorman heeft best een tijd nodig gehad om te herstellen van Londen, en hoewel de voorbereiding niet optimaal was moet je toch weer ergens beginnen, en dat werd dus in Genemuiden. Een reis van ruim 160 km, maar daar stond wel een geweldig georganiseerde wedstrijd tegenover. Bij aankomst stond iemand klaar om de parkeerplaatsen aan te wijzen, daarna volgde een korte rondleiding door de accommodatie, er was de mogelijkheid om de bak te verkennen, en de starttijden bleven ondanks uitvallers gehandhaafd, zodat we niet opeens voor verrassingen kwamen te staan. De accommodatie zelf was ook erg goed, waarbij er zelfs een terrasheater was voor de hulptroepen langs de losrijbaan. Een hele dikke pluim voor de organisatie wat mij betreft.
Ik was natuurlijk erg benieuwd hoe we het er vanaf zouden brengen in onze eerste wedstrijd sinds vijf maanden. Het losrijden met Miranka zag er goed uit, eigenlijk beter dan ik op voorhand had verwacht. Eenmaal zelf in het zadel was ik positief verrast door Vorman. Voor een mooi totaalbeeld moet ze genoeg activiteit hebben van haarzelf, omdat het voor mij nou eenmaal erg lastig is om die activiteit er zelf ‘in te rijden’. Wat dat betreft was ze verder dan ik had verwacht. Ik ging dan ook met goede zin richting de wedstrijdbaan.
Eenmaal in de baan bleek Vorman het allemaal toch wat spannender te vinden dan we hadden verwacht. Langs één lange zijde van de baan stonden paarden gestald, en of het kwam doordat Vorman ze wel kon horen maar niet goed kon zien weet ik niet, hoe dan ook had ze het niet erg zitten op die kant van de ring.
We begonnen de proef desondanks sterk met zevens en een enkele acht, maar gedurende de proef ontstonden er teveel kleine storingen in de overgangen en de stap. De score was misschien niet onterecht, maar wel teleurstellend. Ik eindigde als derde met 63,6%. Onze rubriek werd in handicap verreden met grade I en werd gewonnen door Nicole den Dulk met 65,5%. Ook in de andere grades waren de scores lager dan gebruikelijk, enige uitzondering daarop was Frank Hosmar met Alphaville, zij wonnen in grade IV met 71,13%. In grade III was Ilona Goes de beste.
De uitslag was natuurlijk niet waarop ik had gehoopt, al had ik van tevoren ook geen torenhoge verwachtingen. Toch ben ik wel blij met wat Vorman heeft laten zien. Ze lijkt qua fysieke gesteldheid weer op de weg terug, en dan wordt met wat meer wedstrijdritme de afwerking ook makkelijker. Er is nog meer dan genoeg te doen, maar we zijn in ieder geval weer begonnen.
Laatste reacties