Lodewijk

• Afstamming: Hofmeester x Folio
• Geboortejaar: 1993
• Stokmaat: 1.74m
• Geslacht: ruin
• Kleur: vos

Met Lodewijk heb ik (in ieder geval tot nu toe) verreweg de meeste successen behaald. In de zomer van 2001 kwam hij in beeld nadat een andere potentiële koper er vanaf had gezien. We kenden Lodewijk al jaren, dus wisten we zeker dat hij in ieder geval qua karakter heel geschikt zou zijn. Dat is voor mij natuurlijk het allerbelangrijkst, verkopers zijn daar helaas niet altijd even eerlijk in. Het rijden was wel even wennen maar uiteindelijk was ik de trotse eigenaar van een paard waarmee ik hopelijk weer jaren vooruit zou kunnen.

Dat ging echter bepaald niet vanzelf, ik moest Lodewijk nogal anders rijden als ik tot dan toe gewend was en dat ging niet altijd even makkelijk. Ik kan wel zeggen dat het vooral aan mijn instructrice Miranka te danken is dat het uiteindelijk zo goed heeft uitgepakt. Ze trainde aan de ene kant Lodewijk zo dat hij voor mij makkelijk na te rijden was, en aan de andere kant viel (en valt) er aan mij ook nog wel het nodige bij te spijkeren en werden we steeds meer een combinatie.

De eerste internationale wedstrijd met Lodewijk was de Dutch Open in 2002. Daar waren we meteen de beste Nederlandse combinatie en werden we geselecteerd voor het EK in Portugal. Het EK werd gehouden onder erbarmelijke omstandigheden, maar we waren wederom de beste Nederlandse combinatie en gingen naar huis met een bronzen medaille voor zowel de individuele proef als de kür op muziek.

In 2003 stond het wereldkampioenschap op het programma in het Belgische Moorsele. Ook hiervoor werden Lodewijk en ik geselecteerd, en rekende men vanuit Nederland toch eigenlijk wel op hoge scores van ons voor een goede klassering met het landenteam. Aan de hand daarvan werden de startplaatsen voor de paralympics van Athene in het daaropvolgende jaar verdeeld. We voldeden aan die verwachtingen en behaalden wederom de hoogste scores voor Nederland. Daarnaast waren deze scores goed voor een bronzen medaille de individuele proef en de kür. Het landenteam eindigde op de 5e plaats, ruim voldoende voor de gewenste 4 startplaatsen in Athene.

In 2004 was het dan zover, het doel waar we eigenlijk vanaf de aanschaf van Lodewijk naar toe hadden gewerkt: de Paralympics van Athene. De voortekenen waren in ieder geval goed, in de maanden voorafgaand aan de spelen liep Lodewijk als een speer. De voorbereiding was natuurlijk ook heel anders als 4 jaar eerder voor Sydney, aangezien toen nog op leenpaarden moest worden gereden. In Athene werd er voor het eerst op de Paralympics op eigen paarden gereden. Alle paarden uit Europa werden gezamenlijk vanuit Münster naar Athene gevlogen, een happening op zich. Lodewijk doorstond de reis goed en we waren helemaal klaar voor de wedstrijd. Dat bleek ook wel, want ondanks dat we de punten bepaald niet cadeau kregen wonnen we wederom brons, veruit de mooiste van de 11 medailles die ik tot dan toe had gewonnen. Als bonus wonnen we ook nog eens brons met het landenteam. Dit was extra knap omdat Nederland maar een team had van 3 ruiters i.p.v. de gebruikelijke 4, waardoor we geen gebruik konden maken van een streepresultaat.

Na Athene waren we vol goede moed over de toekomst. We waren inmiddels een hele goede combinatie geworden en Lodewijk was nog lang niet versleten, dus het doel was om wat aan de kleur van al die medailles te gaan doen. Helaas liep het heel anders. In januari 2005 werd Lodewijk kreupel, en na uitgebreid onderzoek bleek er een probleem te zijn met zijn bekken. Hoewel hij hier prima mee kon leven zat presteren op topsportniveau er niet meer in. Amper 4 maanden na de medailles in Athene was het dus over en uit.

Die klap kwam natuurlijk erg hard aan, je realiseert je pas echt wat je had op het moment dat het er niet meer is… Ik betwijfel of ik ooit nog weer een paard zal rijden met zo’n geweldig karakter. Lodewijk werd weer gestald bij De Rekkendonken, waar hij het nog jaren zichtbaar naar zijn zin had. Helaas heeft ook dit veel te kort geduurd en is hij in april 2009 gestorven aan de gevolgen van koliek.