[Not a valid template]Nog snel even een update na de lange dag van inmiddels gisteren. Zoals de titel van dit nieuwsbericht al een beetje aangeeft wordt het misschien een wat eentonig verhaal, maar ook na de kür had ik nogal een dubbel gevoel, en dit keer nog meer als de voorgaande dagen. Doordat ik met beide paarden in de grote finale mocht starten was het een beetje passen en meten qua planning, er zat nog geen drie kwartier tussen beide küren. Net als de andere dagen begon ik weer met Florencia. Op vrijdag had ik door het gebrek aan balans mijn linkerknie al op meerdere plekken open gereden, en zoiets wordt er na twee wedstrijddagen natuurlijk niet bepaald beter op, dus met name in het begin van het losrijden was het vandaag soms even doorbijten. Ondanks dat liep Fien bij zowel Miranka als mij best lekker, en kon ik haar mooi vloeiend door de figuren sturen tijdens het losrijden. Ik ging dus vol goede moed richting de wedstrijdbaan, maar daar kwamen we halverwege de lange zijde een oude bekende van gisteren tegen, de rolstoelhelling bij de jurytafel. Fien keek wel maar ging er redelijk normaal langs. Voor de zekerheid ben ik een keer omgedraaid en er nog een keer langs gereden met de nodige spanning, maar geen al te grote problemen. En omdat kort daarna de bel ging moest ik beginnen met de kür.

Terwijl ik binnenkwam op de middellijn bleek Florencia echter vooral oog te hebben voor dat enge ding rechts van haar. Een groot verschil met gisteren was dat de jurytafel bij C veel verder van de ring stond dan die bij in dit geval B. Het kwam erop neer dat bij elk figuur richting of in de buurt van B er de nodige spanning optrad. Zonder dat Fien nou hele rare dingen deed, maar het was in ieder geval geen vloeiende ontspannen proef.  En omdat B nou eenmaal midden op de lange zijde van de ring ligt kon ik ook niet mijn proef aanpassen om die enge plek zoveel mogelijk te vermijden. Ik baalde (en baal) dus ook als een stekker. We hebben ook nog wel goede dingen laten zien, en die bleken achteraf ook wel te worden gewaardeerd, maar het voelt echt als een gemiste kans. De score kwam uiteindelijk uit op net geen 67%, dat viel ondanks alle spanning niet echt tegen. Voor sommige onderdelen stonden ook ‘gewoon’ achten op het protocol, en uit de laatste commentaren bleek wederom dat de jury’s het toch een erg aansprekend paard vinden.

[Not a valid template]Tijd om te balen was er nog minder als vrijdag, met de nodige hulp werd snel het zadel overgeheveld naar Vorman, die Miranka ondertussen al met een ander zadel was gaan losrijden. Net als de andere dagen was Vorman ook vandaag weer fris en actief. Op stal en in de omgang is het de rust zelve, en is er geen grotere knuffelbeer. Je zou haast denken dat ze de laatste tijd al haar energie bewaard voor het rijden. Gelukkig zonder dat ze daarbij vervelend wordt, ze doet echt enorm haar best. Het was wel weer een hele omschakeling, maar bij Miranka liep Vorman al best lekker, en ik had haar ook goed aan het lopen. Lekker actief zonder dat ze te lang werd.
Bij het om de wedstrijdbaan rijden bleek zelfs Vorman die rolstoelhelling eng te vinden, maar gelukkig bleef de spanning tijdens de proef bij haar beperkt tot wanneer ze erg kort erlangs moest. Verder liep ze een erg fijne kür. Lekker actief zonder dat ze zich te lang maakte en ik kon de figuren netjes afwerken. Omdat dit haar eerste kür sinds lange tijd was hadden we er bewust voor gekozen het niet al te moeilijk te maken, en die keuze [Not a valid template]bleek goed uit te pakken, we eindigden als tweede met een mooie score van 72,05%, op ruim een halve procent van de Engelse winnares. Natuurlijk wil ik graag winnen, maar ik ben erg blij met hoe ze het de afgelopen dagen gedaan heeft. Dat had ik een paar maanden geleden niet gedacht, en als we zo door kunnen gaan zit er hopelijk nog meer in. Florencia heeft denk ik erg veel geleerd de afgelopen dagen, en van een debuut onder dergelijke omstandigheden mag je eigenlijk geen wonderen verwachten. Toch had ik ontzettend graag meer willen laten zien, en we gaan de komende tijd dan ook hard daarvoor aan de slag. Morgen volgt waarschijnlijk nog een terugblik en de nodige foto’s.

[Not a valid template]De eerste wedstrijddag is voor mij nogal wisselend verlopen. Om zes uur ging de wekker, en gelukkig werkte het hotel mee door een half uur eerder dan gebruikelijk het grootste deel van het ontbijt al klaar te hebben staan en we dus toch nog wat konden eten van tevoren. Yonatan en ik waren ruim op tijd op stal, net als mijn ouders, en Miranka en Marjo. Florencia was als eerste aan de beurt, en het losrijden zag er bij Miranka op zich niet heel verkeerd uit. Toch was het aan een paar kleine dingen vond ik wel te zien dat Florencia niet helemaal op haar gemak was. Niet heel vreemd, want ze had al een hele tijd geen wedstrijden meer gelopen, en dat in combinatie met weer een vreemde stal en omgeving.

[Not a valid template]Eenmaal zelf in het zadel merkte ik ook al snel dat hoewel ze braaf was wat feller reageerde op mijn hulpen dan anders, en ze liet me veel minder goed zitten dan gewoonlijk. Met name dat laatste bleek in de ring voor de nodige problemen te zorgen. In draf had ik nogal moeite met mijn balans waardoor mijn been (te) ver naar achteren ging, en dit zorgde er meerdere malen voor dat Fien niet goed begreep wat de bedoeling was. Een soort van vicieuze cirkel waar we niet echt meer uit kwamen. De doelen die ik gisteren noemde vielen dan ook al snel in het water, op de ontspanning na. De staponderdelen gingen eigenlijk best goed, maar het laten zien wat ze kan en de nauwkeurigheid in draf was ver te zoeken. Aan de ene kant geen schande voor onze allereerste proef samen, aan de andere ontzettend frustrerend omdat we weten dat er gewoon zoveel meer in zit. Morgen gaan we waarschijnlijk het zadel van Vorman gebruiken, deze past gelukkig ook goed op Fien en daarin is het waarschijnlijk wat makkelijker om mijn benen op een voor Fien beter te snappen plek te houden, mocht ze me wederom niet zo goed laten zitten als thuis.

[Not a valid template]Veel tijd om te treuren was er uiteraard niet, ik moest immers ook nog met Vorman de ring in. Eindelijk weer eens sinds de Belgische kampioenschappen in augustus vorig jaar. Het losrijden met Miranka zag er goed uit, ze leek beter in haar vel te zitten dan gisteren. Ze had wederom flink de sokken erin, maar dat kan ze op zich wel gebruiken, zolang het maar niet ten koste gaat van de nauwkeurigheid. Dit lukte eigenlijk heel goed, op het halthouden aan het begin en de eind van de proef na. Daar lieten we punten liggen, maar de rest van de proef ging goed, met ook de nodige achten op de protocollen. Ze bleef er heel mooi aan trekken waardoor de aanleuning ook goed was, in die zin één van onze beste proeven samen denk ik. Met iets meer rust bij het halthouden en achterwaarts zit er nog wat meer in denk ik, maar de proef van morgen is vanwege de overdaad aan staponderdelen niet echt mijn favoriet. We behaalden een score van 68,8%, slechts een halve punt (over vijf jury’s) achter de Ierse nummer twee. Voor de eerste wedstrijd sinds bijna acht maanden mogen we daar denk ik niet ontevreden over zijn.

Petra van de Sande won de proef met haar Valencia, Yvette van Geenen eindigde als zesde. Met Florencia bleef ik vandaag steken op een tiende plaats. In grade IV won Frank Hosmar met Alphaville, Sanne Voets werd derde. Alle uitslagen zijn hier te vinden. Morgen staat de individuele proef op het programma, dan start grade II ‘s middags. Dan is mijn ringervaring met Florencia verdubbeld, hopelijk kunnen we dan in ieder geval al wat meer laten zien wat ze kan.

De paarden staan lekker op stal, en wij hebben met enige moeite het hotel (en een parkeerplek) gevonden. De dag begon vroeg met het werk op stal, waarna de paarden werden gewassen en de laatste spullen ingepakt. Het laden van de paarden ging grotendeels probleemloos, en we kwamen zonder files mooi op tijd aan bij ‘Het Zilveren Spoor’. We zijn hier al zo vaak geweest dat ik het adres uit mijn hoofd weet, maar de Belgische wegenlogica zorgt ervoor dat een navigatiesysteem toch altijd handig blijft voor het laatste stuk.

Alle Nederlanders staan samen met de Duitsers in een lange stal, dat zal de komende dagen een drukte van belang worden gok ik zo. Gelukkig staan mijn paarden redelijk aan het eind, en niet midden in het ‘feestgedruis’. Vorman en Florencia hebben de reis goed doorstaan, en vanmiddag hebben we beiden even gereden in de wedstrijdbaan. Het bleek dat grade I en II alle dagen binnen moet starten, en grade III en IV buiten. Nu viel het weer vandaag op een paar buien redelijk mee, maar ik vind het niet erg dat wij binnen onze wedstrijden moeten rijden.

Morgen kan ik trainen om 12:00 en 13:00, hoewel de tijd redelijk krap is aangezien Miranka ze eerst nog los moet rijden, en we maar een half uur de tijd hebben per paard. Ik ben benieuwd hoe zowel Vorman als Florencia het morgen doen in de training. Vanaf 15:00 is de veterinaire keuring en moeten alle paarden er tip top bij staan. ‘s avonds volgt dan de loting van de startvolgorde voor vrijdag.
Wordt morgen vervolgd, met een beetje geluk ook met foto’s